Τον Αύγουστο του 1965 στη παραλία των Ωρεών, κατά τη διάρκεια επεκτάσεως του λιμανιού, ήρθε στο φως ένα ολόγλυφο ανάθημα υπερφυσικού μεγέθους που παριστάνει ταύρο. Ο Ταύρος των Ωρεών είναι κατασκευασμένος από πεντελικό μάρμαρο, που παριστάνει ταύρο σε στάση επίθεσης (ορμώμενος ταύρος-κυρίσσων ταύρος). Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον ελλαδικό χώρο, βρίσκεται στην παραλία των Ωρεών, δίπλα από την Αρχαιολογική Συλλογή.

Το γλυπτό, που πιθανόν ανήκε σε επιτύμβιο μνημείο, χρονολογείται στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. και αποτελεί προϊόν αττικού εργαστηρίου και στις μέρες μας εκτίθεται σε βάθρο κοντά στη θάλασσα. Tο γλυπτό είναι κατασκευασμένο από λευκό πεντελικό μάρμαρο. Ο όγκος του πλησιάζει τα 3μ³ και ζυγίζει 4.800 kg κάνοντάς τον να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον Ελλαδικό χώρο. Έχει μήκος 3,20 μ. και σωζόμενο ύψος 1,30 μ. Η πίσω αθέατη πλευρά του ταύρου είναι ημίεργη σε όλο το μήκος του ζώου και οι πλαστικοί όγκοι αποδίδονται γενικά. Από τον ταύρο έχουν σπάσει τα πόδια πάνω από τα γόνατα στο μηρό, προφανώς διότι δεν είχαν την ίδια αντοχή με το συμπαγές υπόλοιπο σώμα κατά την πτώση του. Τα μέλη αυτά δεν βρέθηκαν ποτέ. Στη βάση των κεράτων παρατηρείται μια αδρή κυκλική επιφάνεια με οπή στο μέσον, η οποία πιθανότατα δείχνει ότι ήταν ένθετα από άλλο υλικό ή και από διαφορετικό λίθο.

Ο ταύρος παρουσιάζεται με έντονο μυϊκό σύστημα και με σύσπαση του μπροστινού μέρους του κορμού και της κεφαλής κατά ¾ προς τα δεξιά. Το ζώο απεικονίζεται σε στάση επίθεσης (κυρίσσων ταύρος). Tο κεφάλι συσπάται προς τα κάτω και προς το κυρίως σώμα, σχηματίζοντας πτυχώσεις στη δεξιά πλευρά του λαιμού. Οι πιέσεις που δέχονται τα άκρα στο πίσω μέρος αποτυπώνονται στο μυϊκό σύστημα με έντονες συσπάσεις των όγκων. Το σωζόμενο τμήμα από το μπροστινό δεξί πόδι παρουσιάζεται κατακόρυφο. Αυτό πιθανόν να υποδηλώνει ένα λύγισμα του ποδιού προς τα πίσω σαν να χτυπάει έντονα με αυτό το χώμα και να ετοιμάζεται για επίθεση. Οι μύες των πίσω άκρων έχουν συσπαστεί σε τέτοιο βαθμό, σαν να προσπαθούν να συγκρατήσουν όλον τον όγκο του ζώου, γεγονός που δικαιολογεί αυτή την επιθετική του στάση. Από την έκταση προς τα μπρος του αριστερού μπροστινού άκρου, υποθέτουμε ότι το είχε τεντωμένο ώστε να μπορεί να ισορροπήσει τις δυνάμεις που αναπτύσσονται.

Ο μαρμάρινος όγκος στο πάνω μέρος του σβέρκου υποδηλώνει ένα μυώδες και δυνατό ζώο. Το τρίχωμα της κεφαλής φαίνεται να κατέχει κυρίως το τμήμα μεταξύ των δύο οφθαλμών και του πάνω μέρους της κεφαλής. Οι οφθαλμοί είναι με σαφή τρόπο λαξευμένοι με εμφανές βλέφαρο. Στο πίσω τμήμα του γλυπτού υπάρχει μέρος της βάσης της ουράς της οποίας το μεσαίο μέρος έχει αποκοπεί, ενώ πάνω στο δεξί μηρό του υπάρχει ό,τι έχει απομείνει από την άκρη της. Εκεί παρατηρείται εντορμία πληρωμένη με σιδερένιο ήλο. Το γεγονός ότι η αριστερή επιφάνεια του γλυπτού είναι αδρά κατεργασμένη σε αντίθεση με τη στιλπνή και λεπτομερή δεξιά και μπροστινή πλευρά του, αποδεικνύει ότι μάλλον μόνο αυτές ήταν ορατές από το κοινό.