Στα Λουτρά Αιδηψού, στη συμβολή των οδών Θερμοποτάμου, Ομήρου και Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήρθε στο φως ένα αρκετά μεγάλο δημόσιο λουτρικό οικοδόμημα που χρονολογείται στα μέσα του 3ου αι. μ.Χ.  Η είσοδος στο κτήριο εξασφαλιζόταν από ένα αρωματοπωλείο και ακολουθούσε το αποδυτήριο με λευκό ψηφιδωτό δάπεδο, από όπου  οι λουόμενοι εισέρχονταν στο ψυχρό τμήμα του λουτρού και ακολούθως στις θερμαινόμενες με υπόκαυστο σύστημα αίθουσες. Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι δε γινόταν χρήση του ιαματικού νερού των πηγών της Αιδηψού στο δημόσιο αυτό κτήριο.
Πιο συγκεκριμένα, η είσοδος στο κτήριο πρέπει να εξασφαλιζόταν από δωμάτιο διαστάσεων 2,50x4,00μ. που βρέθηκε γεμάτο με εκατοντάδες θραύσματα γυάλινων φιαλιδίων, και πιθανότατα να ανήκει στα μέσα του 3ου μ.Χ. αι. Και πιθανόν να χρησίμευε για την πώληση αρωμάτων και ελαίων στους λουόμενους. Δίπλα του υπήρχε διάδρομος-προθάλαμος εισόδου, μήκους 6μ. Ακολούθως υπήρχε δωμάτιο διαστάσεων 4,70x4,60μ., με ψηφιδωτό δάπεδο με λευκές ψηφίδες, που αποτελούσε πιθανότατα το αποδυτήριο της λουτρικής εγκατάστασης. Από το χώρο αυτό οι λουόμενοι εισέρχονταν σε δωμάτιο διαστάσεων 2,95 x 4,10μ. το οποίο αποτελεί το ψυχρό τμήμα του λουτρού.
Στα κονιάματα του λουτρού σώζονται αποτυπώματα από την αρχική ορθομαρμάρωση των τοίχων. Νοτίως του, ανασκάφηκε ρηχός ορθογώνιος χώρος διαστάσεων 2,95 x 1,50μ., το δάπεδο του οποίου ήταν στρωμένο με οπτόπλινθους πλευράς 0,30μ. Από εκεί ο λουόμενος μπορούσε να εισέλθει σε τρεις υπόκαυστους χώρους, όπου σώζονται αρκετοί πεσσίσκοι, ενώ δίπλα εντοπίζεται ο χώρος από τον οποίο διοχετευόταν ο θερμός αέρας. Υπήρχαν δωμάτια τα οποία πρέπει να χρησίμευαν για αποθήκευση νερού, όπως δείχνουν οι πήλινοι αγωγοί που βρέθηκαν.
|
